υποθρόνιος

-ον, Α

1. εκκλ. αυτός που βρίσκεται ή διαμένει κάτω από τον θρόνο τού θεού

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ὑποθρόνιον

(στην ποίηση) υποπόδιο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + θρόνος].